Naturschutzgebiet Rannatal

In 2000 werd de Ranna Vallei uitgeroepen tot natuurreservaat vanwege de zeldzame flora en fauna. Er zijn hier veel mogelijkheden voor lange, rustige wandelingen in de ongerepte natuur - weg van de drukte en stress!

De Rannavallei is een stukje oernatuur met onbeboste keienhellingen, waar mossen en korstmossen goed gedijen op de kale grond. Naast het keienbos dat bestaat uit loofbomen (iepen, essen, enz.) oefent vooral het keienbos van de spar een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit, vooral in het voorjaar met zijn felgroene gloed en in de herfst met het roestbruine loof van de bosbessenstruiken.

Een bijzonder natuurfenomeen zijn de keienstromen die op sommige plaatsen van de dalhellingen naar beneden stromen. Deze op elkaar gestapelde gneisblokken worden gekoloniseerd door een pioniervegetatie van mossen en korstmossen. De felgele kleur van de rotsen komt van een waterafstotende korstmossoort, het zwavelmos (Chrysothrix chlorina). Ze worden blokstromen genoemd, omdat deze hellingen nog steeds in beweging zijn en elk jaar een paar centimeter opschuiven.

Geen wonder, want dit natuurjuweel met zijn bijna-natuurlijke bossen en rotspartijen is een belangrijk toevluchtsoord voor een groot aantal zeldzame en bedreigde diersoorten, zoals de groene hagedis, die hier zijn laatste toevluchtsoord in Opper-Oostenrijk buiten de Donauvallei vindt!

Minder bekende dier- en plantensoorten zijn hier ook te vinden en de vallei is een uitstekende locatie voor korstmossenflora in heel Europa. Het Rannadal wordt gekenmerkt door vele keienstromen met metersdikke silicaatrotsen. In de tussenruimten heersen constant lage temperaturen, waardoor sommige insectensoorten hier al sinds de ijstijd kunnen overleven. Waar de koude lucht ontsnapt, hebben zich veengebieden gevormd.

De Ranna Vallei werd bijna het slachtoffer van de bouw van een elektriciteitscentrale, maar werd gelukkig in 2002 uitgeroepen tot natuurreservaat. In 2004 werd het ook opnieuw genomineerd als Natura 2000-gebied.